فاطمه من...ببین از وقتی که نیستی... با تنهایی خلوت کرده ام ...دلتنگ که میشوم ...سایه ات را با اشک چشمانم آبیاری میکنم...خاطراتت همیشه ورق میخورنددر خیالم...تمام شب هایم را به رویاهایت باخته ام... دیگر پنجره ا ی به هوای کسی نمی گشایم...نگران هیچ چیز نباش عشقم ... من همین قدر هم ...که زنده مانده ام...به عشق توست...