آهای غریبه...تو چه می کنی با من؟
نگاه شب را بر چشمانم می بندی ؟ خواب را می دزدی از خرابه نگاهم...
مرا تا سپیده می کشانی...دست و پا میزنم ثانیه ها را...
وقتی صدای جیک جیک گنجشکان صبح را به اطلاع میرسانند... 
بغض میدود در شریانم ...گلویم را چنگ میزند قهر چشمانم... 
گوشه ای ساکت مینشینم...تا شاید...نگاهی...صدایی...یا حتی خاطره ای را...
در میان کاغذهای مچاله شده ام بجویم...غریبه ...از غریبانه من دور شو...غریب می شوی...مثل من...
که حتی با خودم هم غریبه شده ام...